ملاصدرا بارها متهم به نقل و ثبت سخنان دیگران به نام خود، یا انتحال شده است. مدافعان صدرا کوشیده‌اند به این اتهام پاسخ دهند. در میان نوشته‌های پراکنده مدافعان، می توان شش دفاعیه یا استدلال را بازشناسی کرد. پس از تحلیل این پاسخ ها، کوشیده ام ناکارآمدی آن‌ها را نشان دهم.
نوشته حاضر در چهار بخش سازمان یافته است. در بخش نخست گزارش‌هایی از نقل‌های بی‌منبع آورده شده است، در بخش دوم نادرستی انتحال به اختصار تحلیل شده، در بخش سوم استدلال‌هایی که به سود صدرا آورده شده، بررسی شده و در پایان درسی که می‌توان از این ماجرا آموخت بیان شده است.
مقاله «ملاصدرا و معضل انتحال: بازسنجی دفاعیه ها» در آینه پژوهش، شماره ۱۳۱، دی و آبان ۱۳۹۰، چاپ شد.
سلام.
کانال تلگرامی راه بیندازید جناب استاد. منتظریم.
امیدوارم
انشاالله چشم
سلام استاد.
امیدوارم حالتان خوب باشد.
خبری را خاندم که گفتم شاید شما نیز برایتان جالب باشد. لینک خبر:
http://www.bartarinha.ir/fa/news/296207/تولید-اولین-گوشت-آزمایشگاهی-در-جهان
سپاسگزارم از توجه تان
عرض سلام
سپاس از شما، بهره بردم. جای چنین پژوهش هایی در فضای فلسفه اسلامی خالیست. اما سوالی که مدتهاست ذهنم را درگیر کرده این است که چرا هیچ نقد جدی و علمی و البته در قالب یک اثر مستقل، نسبت به نوشته های این مرد شیرازی در فضای آکادمیک دیده نمی شود؟ در فضای حوزوی که عموما آثار صدرا حکم کتاب مقدس فلسفه را دارد و در فضای دانشگاهی هم وضع توفیق چندانی ندارد. چنین می نماید که یک توافق نانوشته مبنی بر سکوت و تأیید یا اغماض و بی تفاوتی نسبت به آثار او وجود دارد و این واقعیت با تحولات گسترده ای که فلسفه در سده های اخیر داشته بسیار عجیب و سوال برانگیز است. البته پاسخ شما در درآمد مقاله قابل تأمل است ولی به گمانم دلایل این امر بیش از این باشد. مانا باشید.